NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
179 - (1927) حدثنا
عبدالله بن
مسلمة بن
قعنب،
وإسماعيل بن
أبي أويس،
وأبو مصعب
الزهري،
ومنصور بن أبي
مزاحم،
وقتيبة بن سعيد.
قالوا: حدثنا
مالك. ح
وحدثنا يحيى
بن يحيى
التميمي
(واللفظ له).
قال: قلت
لمالك: حدثك
سمي عن أبي
صالح، عن أبي
هريرة؛
أن
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم قال
(السفر قطعة
من العذاب.
يمنع أحدكم
نومه وطعامه
وشرابه. فإذا
قضى أحدكم
نهمته من
وجهه، فليعجل
إلى أهله؟)
قال: نعم.
[ش
(يمنع أحدكم
نومه..) معناه
يمنعه كمالها
ولذيذها، لما
فيه من المشقة
والتعب،
ومقاساة الحر
والبرد،
والسرى
والخوف،
ومفارقة
الأهل والأصحاب،
وخشونة العيش.
(نهمته)
النهمة هي
الحاجة.
والمقصود في
هذا الحديث
استحباب
تعجيل الرجوع
إلى الأهل بعد
قضاء شغله،
ولا
يتأخر لما
ليس بمهم].
{179}
Bize Abdullah b. Mesleme
b. Ka'neb ile İsmâîl b. Ebi Üveys, Ebu Mus'ab Ez-Zührî, Mansur b. Ebû Müzahim
ve Kuteybe b. Saîd rivayet ettiler. (Dedilerki): Bize Mâlik rivayet etti. H.
Bize Yahya b. Yahya
Et-Temîmî dahi rivayet etti lafız onundur. (Dediki): Mâlik'e, Sana Sümeyy, Ebû
Salih'den, o da Ebû Hureyre'den naklen Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem)'in:
«Sefer azabdan bir
parçadır. Sizden birinize uykusunu ve yemesini içmesfnî men eder. Biriniz
hacetini olduğu gibi gordümü hemen evine acele dönsün» buyurduğunu rivayet etti
mi? Dedim.
— Evet. Cevabını verdi.
izah:
Bu hadisi Buhârî
«Hac»ve «Cihad» bahislerinde; Nesaî «Siyera'de muhtelif râvilerden tahric etmişlerdir.
Seferin azabdan bîr
parça olması meşakkatin verdiği elem dolayısiyledir. Seferin yolcuya uykusunu
ve yiyeceğini ve içeceğini men etmesinden murad bunları vaktinde ve yeteri
kadar alamamasıdır. Yoksa bunların hakikatlerini men etmesi mevzu bahis
değildir.
Hadisi Şerif; seferde bulunan
bir kimsenin işini bitirdikten sonra lüzumsuz yere gecîkmeyip acele evine
dönmesinin müstehab olduğuna delildir.